Binnenklasdifferentiatie. Wat een woord.

Tot voor de opleiding had ik er werkelijk nog nooit van gehoord, en nu lijkt het een vast onderdeel van mijn spraakwoordenboek te zijn.

De theorie is één ding, maar het toepassen in de praktijk vind ik nog iets heel anders. Ik geloof in de sterktes en uitgangspunten van de modernisering en het Leersteundecreet, die het belang van differentiatie nog extra in de verf zetten. Langs de andere kant ben ik mij er ook van bewust dat er nog heel wat zaken niet optimaal functioneren op de werkvloer.

In het artikel wordt binnenklasdifferentiatie concreet uitgelegd. Boeiend vind ik dat. Ik weet dat dit verwacht wordt binnen de lessen, maar toch ervaar ik dit nog niet altijd in de praktijk. Ik vind het nuttig om de achtergrond van de visie te begrijpen, te weten wat het uiteindelijke doel is, maar vooral ook hoe het praktisch toe te passen. Want uiteindelijk draait het daar toch allemaal om?

Als leerkracht in opleiding geef ik zowel lessen Maatschappij en Welzijn als Nederlands. In het eerst genoemde vak vind ik het veel eenvoudiger om aan differentiatie te doen. Je speelt hier op een gemakkelijke manier in op de interesses van de leerlingen. Omdat het om blokuren gaat, komt hoekenwerk en groepswerk al sneller aan de orde. Doordat de lessen altijd zeer interactief zijn, is het ook makkelijker om de leerstatus van de leerlingen aan te voelen. Bovendien zijn het aantal leerlingen in deze lessen kleiner, wat de haalbaarheid verhoogt om op individuele behoeften in te spelen.

Binnen de lessen Nederlands wordt er specifiek een handboek gevolgd, en is er minder ruimte om in te spelen op de interesses van leerlingen. De theorie wordt klassikaal toegelicht en vervolgens worden er oefeningen gemaakt. Daarna gaan de leerlingen meestal zelfstandig aan de slag, waarbij de leerkracht voortdurend beschikbaar is om te helpen waar nodig. Op dat moment wordt er wel gedifferentieerd, afhankelijk van wie extra hulp nodig heeft. Leerlingen die sneller werken, krijgen de kans om verdiepingsoefeningen te maken via een online leerplatform.

Via het taalbeleid op school proberen we ook te differentiëren door hulpfiches aan te bieden bij vakoverschrijdende lees-, schrijf- of spreekopdrachten. De leerlingen mogen dan zelf bepalen of ze deze stappenplannen willen gebruiken. In die zin sluit het beleid op school al goed aan bij wat voorgeschreven wordt in het artikel: de keuzevrijheid van leerlingen centraal stellen.

Ik vond het een boeiend artikel, waarbij er nog steeds hier en daar kronkels in mijn hoofd zitten over hoe je dit als leerkracht in iedere les kunt toepassen. De theorie klinkt allemaal zo mooi en ik volg de visie volledig. Toch heb ik soms het gevoel dat ik gewoon niet genoeg uren op een dag heb om dat alles te realiseren.

Even voor mezelf wat moed in te spreken: ik ben nog een startende leerkracht. Mijn "schuifjes" van tools voor verschillende leerlingen in verschillende situaties zijn nog behoorlijk leeg, maar ik hoop deze steeds meer en meer te kunnen aanvullen.

fons_1_2_struyven_coubergs_gheyssens_engels.pdf