Musicalspektakel Jeanne d'Arc

Sinds enkele jaren worden er in onze regio, de Parel der Kempen, de grootste musicals opgevoerd. En het ‘spektakel-gedeelte’? Dat is echt een understatement. De voorstellingen vinden plaats in de (na)zomerperiode, in openlucht, op de idyllische locatie van Kasteel de Merode. Het zijn echte massa-spektakels met zowel bekende als minder bekende acteurs, verenigingen uit de buurt, en ongezien veel talent.

Ik heb er al enkele gezien: Marie-Antoinette, Damiaan, Jeanne de Merode, Rubens, enzovoort. En telkens was ik laaiend enthousiast. Toch moet ik zeggen dat het ‘spektakel’-gedeelte, gecombineerd met de muzikale achtergrond, de grootste bijdrage had aan mijn enthousiasme. Afgelopen zomer ging ik samen met mijn nichtjes kijken naar Jeanne d’Arc. Was het omdat wij meisjes zijn dat het dit jaar nog harder binnenkwam als anders? Of komt het doordat de geschiedenis van Jeanne ergens in mijn achterhoofd sluimert? Hoe dan ook, naar mijn mening werden alle verwachtingen opnieuw overtroffen.

De voorstelling toonde niet alleen de historische feiten, maar ook de interne strijd van Jeanne d'Arc. Haar overtuigingen en haar dilemma’s werden op een manier weergegeven die haar menselijkheid benadrukte. Ze werd niet alleen gepresenteerd als een legendarisch figuur, maar als een meisje van vlees en bloed, met twijfels, emoties en dromen, die zich in een wrede tijd moest staande houden. De heldhaftigheid van een jonge vrouw stond in scherp contrast met de realiteit en de tijdsgeest van toen: de macht van de koning, de invloed van de kerk en de onmacht van het gewone volk. Het was een voorstelling die je echt meesleurde, waarbij de emoties van het theater spatten en je van de ene naar de andere gemoedstoestand werd geslingerd. Heftige scènes kwamen voor mij als vrouw extra binnen.

De veranderingen die zich nu in onze maatschappij afspelen, komen niet altijd in het mooiste daglicht, maar amai, wat ben ik blij dat ik daar toen niet was. Het was een spektakel met een magnifiek decor, zelfgeschreven muziek, meer dan honderd acteurs en figuranten, paarden, koetsen, tenten, een kerk die uit de grond leek te rijzen en zelfs een brandende houtstapel met Jeanne er bovenop. Je kunt het zo gek niet bedenken.

Het zou een ongelofelijke meerwaarde zijn om leerlingen de kans te geven dit spektakel te bewonderen, bij voorkeur wanneer het educatief aansluit bij hun lessenpakket en ze al enige achtergrondkennis hebben. Die historische locatie maakte de voorstelling voor mij persoonlijk nog krachtiger. De combinatie van krachtige woorden, de muzikale ondersteuning en het ‘massa-gebeuren’ dat een spektakel nu eenmaal met zich meebrengt, maakte deze ervaring subliem en zorgde voor open mond zowat de hele voorstelling lang. Hoedje, petje, muts, of wat dan ook, af voor actrice Lotte Stevens. Waauw. Wat een stem, wat een talent. Wij hebben enorm genoten, en het is een bijzondere ervaring om zo de geschiedenis opnieuw tot leven te zien komen.

Ik had je trouwens toch al verteld dat ik in een ver verleden zelf muziek heb gespeeld? De trots die ik voelde als klein meisje, omdat de toen startende dirigent Sam Gevers mijn voorbeeld was, en het besef dat hij nu al jaren de mooiste voorstellingen muzikaal in elkaar zet, zorgt voor nog dieper gevoel van bewondering.

Historalia

Producent: Simon de Merode

Regisseur: Luc Stevens

Componist: Sam Gevers

Liedjesteksten: Jelle Cleymans

Script: Jef Hoogmartens